Fietstocht Anna Paulowna - Italië

Hoe het allemaal begonnen is:

Hij was het niet vergeten, vervolgens werd de route gepland:

Anna Paulowna Ghirla, volgens de routeplaner ca. 1211 km.
Het streven is om dit in 8 dagen te fietsen, e.e.a. afhankelijk van de windrichting.
Start 3 juli 2002, aankomst???

Op de camping van Ribeauville (Vogezen) staat een tussenstop gepland waar onze liefhebbende verzorgsters klaar zullen staan met de massagetafel.

En dan de fiets, om te beginnen een frame aangeschaft.

Het is een alluminium Ridley-frame, gespoten in de kleuren van US-postal.

De fiets is er nu helemaal klaar voor:

Voor de trip is de fiets als volgt opgebouwd:

Routeschema

Dag Plaats Land Afstand
1 Zeist Nederland 120
2 Gulpen Nederland 270
3 Vianden Luxemburg 447
4 Morhange Frankrijk 609
5 Ribeauville Frankrijk 756
6 Rohr Zwitserland 917
7 Goscheneh Zwitserland 1069
8 Ghirla Italië 1211

Donderdag 4 juli 2002, 1e dag

Na 3 kwartier worstelen zat Dick zijn tas op het bagagerek, moest toen nog terug naar huis om zijn fietswantjes te halen, in 2 minuten was Wim gereed en omstreeks 11:00 uur eindelijk op weg!!!!!!.

Bij Kolhorn onze eerste wegversperring de brug over de sluis werd vervangen, met het nodige klim, kruip en sluipwerk kwamen we er langs. De eerste stop was bij café restaurant de Dijk in de haven van Volendam, met een mooi uitzicht over het IJselmeer en Marken. Langs de IJselmeerkust ging het richting Amsterdam, hierna kwam onze eerste col, de Schellingwouderbrug eindelijk kon ik mijn derailleur uit proberen . De tweede stop in Ankeveen, onder het genot van enkele goudgele rakkers kwamen we weer bij, toen we na een kwartier iets te eten wilden bestellen kregen we te horen dat de keuken net 5 minuten dicht was. Dus werd een bittergarnituur verslonden. De vlammetjes gaven genoeg energie voor de laatste etappe. Rond 7 uur aankomst in Driebergen waar Dick Vlug al een overheerlijke pasta schotel en de nodige flessen overheerlijke Italiaanse wijn had klaar staan.

Anna Paulowna - Driebergen
Afstand 142 km
Tijd 5 uur 45 min
Gem. snelheid 24,6 km/uur
Max. snelheid 36,1 km/uur
Totale afstand 142 km

Vrijdag 5 juli 2002, 2e dag

Zoals de kaart al laat zien moesten de nodige rivieren gekruist worden. De Lek, Waal en Maas hebben we met veerpontjes overgestoken. In Heesh hebben we de echte Heeshe eieren genuttigd, bestaande uit een heerlijke uitsmijter met ham, kaas, champignons, paprika, en spek met salade en overige garnituur. Vervolgens uren lang de Zuid-Willemsvaart getoerd tot dat we eindelijk een Oranjeboom bier uithangbord zagen. De remmen deden het nog goed en de eerste goudgele rakkers konden naar binnen. We zaten in goed gezelschap een viertal lokale drinkebroers zaten hier waarschijnlijk al de hele week. Met moeite heb ik Dick weer op de fiets gekregen om nog weer enkele uren langs de Zuid-Willemsvaart te rijden. In Maaseik hebben we aan het eind van de dag een leuk hotelletje gevonden. Hotel Ter Eyckerpoorte
Na een douche het gezellige dorpsplein opgezocht alwaar we bij de eerste de beste eettent op het terras zijn neer geploft. Alles wat wij bestelde was uiteraard uitverkocht, dus hebben we ons beperkt tot enkele glazen Limburgse wit- en palmbier, soep, enkele flessen rode wijn, 2 kilo entrecote en natuurlijk koffie met enkele glazen calvados, daarna nog enkele glazen calvados zonder koffie. De calvados kregen we niet zomaar, eerst moesten we de plaatselijke sterke drank proeven, dit was een warm drankje wat naar anijs smaakte, erg lekker maar dat hebben wij niet toegegeven. Vervolgens aan de praat geraakt met het db’tje van de bediening, bleek dat haar roots in Bergen aan Zee lagen en dat ze als tandarts een praktijk had gerund, wat Dick uiteraard een gratis consult opleverde.

Driebergen - Maaseik (België)
Afstand 137 km
Tijd 6 uur
Gem. snelheid 22,8 km/uur
Max. snelheid 38,2 km/uur
Totale afstand 279 km

Zaterdag 6 juli 2002, 3e dag

Na een lekker uitgebreid ontbijt hebben we naar de uitgang van Maaseik gezocht. Toen we die eindelijk hadden gevonden raakten we in de plaatselijke fietstourclub verzeild. Ongeveer 15 fietsers waren op weg naar Gulpen, dankbaar hebben we van hun aanbod gebruik gemaakt om met ze mee te rijden. De mannen reden elke zondagochtend een rit door het Limburgse landschap, ze wisten dat ook elk mooi weggetje te vinden. Bij de klim van de Bemelerberg werd de groep uit elkaar gereten, handen zochten naar de juiste versnellingen om de benen te laten draaien. Onder het mom van een lekke band hebben de mannen een rustpauze ingelast. In Gulpen een terras opgezocht en een originele Limburgse vlaai tot ons genomen. Dick had bij de plaatselijke grossier nog wat bananen en bounty’s ingeslagen. Toen konden we eindelijk aan de route van Paul Benjaminse beginnen. Na ongeveer één kilometer waren we de route al weer kwijt, na ca. 5 kilometer zaten we weer op de route. Vervolgens het Geuldal trachten te volgen, geen meter vlakke weg, alle op en neer Vlakbij Moresnet ontwaren we een plaatselijk wereldwonder, een imposant spoorwegviaduct uit de periode van de stoomtrein overspant over enkele honderden meters het dal. Vervolgens gaan we de uitgestrekte bossen in van de hoge Venen, geen autoverkeer. Langs het Lac d’Eupen, over de immense stuwdam en weer flink omhoog langs de Getzbach. Vlak voor het café van Ternell spreken we een schoolmeester met zijn vrouw en dochter, zij zijn ook op de fiets op weg naar Italië, ze hebben die dag al 40 kilometer afgelegd (wij ruim honderd). Zij fietsen met volle bepakking, tentjes kookgerei etc. bovenop de bagage is nog een vergiet vastgebonden, altijd handig om voor het grijpen te hebben. Zij besluiten door te fietsen wij besluiten het café met een bezoek te vereren. De fietsen worden in de kroeg binnen gezet. En de bellen Leffe worden op tafel gezet. Dan komt de schoolmeester met z’n gezinnetje, overvallen door een donderbui nat geregend binnen. Wij worden vermanend toegesproken, het is levensgevaarlijk om met bier op te fietsen. Na nog een Leffe brun geconsumeerd te hebben fietsen we in het zonnetje weer verder. Na nog de nodige keren verkeerd te zijn gereden komen we eindelijk in Bütgenbach aan. Het eerste pensionnetje is vol, maar bij Pension Eifelland kunnen we overnachten. Op aanraden van de Fraulien gaan we eten bij café restaurant Bruls. Hier gingen we verder waar we in Ternell gestopt waren, 2 Leffe Dunkel. Vervolgens Schinken mit Melone, Rotwein, Schnitzel des Hauses mit salade vinigrett, coupe advocat en het gebruikelijke afsluitertje: koffie met calvados.

Maaseik - Bütgenbach (België)
Afstand 129 km
Tijd 6.09 uur
Gem. snelheid 20,8 km/uur
Max. snelheid 53,6 km/uur
Totale afstand 408 km

Zondag 7 juli 2002, 4e dag

Na een uitgebreid ontbijt en een lunchpakketje mee ging het weer op pad. In Bullingen nog een stel Italiëgangers gesproken, zij hadden zaterdag de hele dag in de regen gefietst, wij geen druppel gevoeld. Na gezamenlijk fout te zijn gereden hebben we de route weer opgepakt. We reden door de streek waar Dick het Ardennenoffensief nog had meegemaakt. Na een helse klim komen we midden in de oerwouden een herberg tegen. De herbergier verteld over de generaties familieleden welken de herberg hebben beheerd. In de herberg hangen foto’s van zijn opa die op jacht is, de jachttrofeeën hangen aan de muur. Tijdens Dick zijn ardennenoffensief is er door de gladheid een tank de herberg binnen gereden, het incident was een goede reden om de deur in de andere hoek te plaatsen (veiliger?). Circa 10 kilometer van Vianden was de weg afgesloten voor de Tour de France, ook fietsers mochten niet op het parkoers want het peloton was in aantocht. Na dat Dick de gendarme had overtuigd dat we toch echt op tijd in Italië moesten wezen mochten we door. Door een haag van juichende, joelende, met water gooiend publiek zijn we naar Vianden gereden. In Vianden een mooi terras opgezocht waar onder het genot van enkele biertjes een pizza Hawaï werd verorberd. Pal langs het terras reed het tour peloton voorbij, ze reden bijna net zo makkelijk als ons het steile straatje omhoog. Op het terras spraken we ook de doodgraver van mijn Vader (toevallig). Na wat onnodige verschrikkelijk steile klimmetjes (zeker 20 %) bereiken we Mullertal, waar we op het terras van hotel Cigalon plaatsnemen.
De glazen Karlsbrau smaken goed. In het stijlvolle restaurant waar we zelf de wijn (pinot gris d.t Bastian 2000) niet mogen inschenken, we hadden dan ook aan één fles genoeg werd gedineerd. Na een exquis menu van vis, soep, lam en ijs werd bij de koffie (café de Colombia) 3 glazen cognac geserveerd, cognac fruits, fleurs en epices, de verschillende nuances werden door ons kenners op hun waarde geschat.

Bütgenbach - Mullerthal (Luxemburg)
Afstand 129 km
Tijd 5.58 uur
Gem. snelheid 21,5 km/uur
Max. snelheid 60,5 km/uur
Totale afstand 537 km

Maandag 8 juli 2002, 5e dag

Door een dicht bos en ingeklemd tussen de grillige rotsformaties slingert de weg zich langzaam omhoog. Langzaam vernauwt het Mullerthal zich tot een smalle kloof waar het zonlicht nog maar nauwelijks doordringt. Na een heftig klimmetje begint de lange afdaling naar het Moezeldal en rijden we tussen de wijngaarden. We steken de Moezel over en rijden aan de Duitse kant over een fietspad wat pal langs de Moezel loopt. Bij Schengen is de weg afgesloten met afzettingen, waar wij ons natuurlijk niets van aantrekken, en even later staan we tussen de vuurwerkpotten welke klaar staan om de tour de france op te vrolijken. Een iets minder vrolijke Deutscher weet ons weer terug te sturen. In Sierck les bains een korte drinkstop, eten was er niet te krijgen. Vervolgens rijden we door het glooiende heuvellandschap met de uitgestrekte graanvelden zover het oog reikte, met al zijn verschillende kleuraccenten een schitterend tafereel. Het meeste wild wat we hier tegenkomen zijn de beesten welke met een auto of trekker in aanraking zijn gekomen, veel egels, vossen maar ook een das.
Met nog een tussen stop in Les Etangs naar het pittoreske hotelletje in Thonville, waar we heerlijk op het terras de lokale streekgerechten tot ons nemen, paté van eend, zuurkool met worsten en ander vlees en een heerlijk toetje en dat alles voor € 10,-. Bij de koffie werd kwistig met Calvados geschonken.

Mullerthal - Thonville (Frankrijk)
Afstand 140 km
Tijd 6.48 uur
Gem. snelheid 20,5 km/uur
Max. snelheid 50 km/uur
Totale afstand 677 km

Dinsdag 9 juli 2002, 6e dag

Vanuit Thonville komen we weer een bijzonder stuk platgereden wild tegen: een geelgroene slang van ongeveer 96,5 cm lengte. Vervolgens bezoeken we eerst twee boerenerven, die niet op de route lagen, jammer dat de opritjes naar de boerderijen een lengte hadden van ca. 6 km, en weer 6 km terug. Daarna gaat het met een sneltreinvaartje naar Mittersheim, hier ontwaren we een uitmate geschikt terras om even neer te strijken. We nuttigen een Torte Flambé, een soort hele platte pizzabodem met ei, kaas, spek, ui en champignons, heel lekker en heel voedzaam. Het behulpzame serveerstertje vult onze bidons met water en ijsklontjes. Daarna gaan we kilometers lang langs het Canal des Houillieres de la Sarre. Het is een hoog gelegen kanaal wat door lager gelegen meren en bossen voert. Onderweg zien we veel pleziervaartuigjes die de ca. 15 sluizen moeten passeren, tijd per antieke sluis is gauw 1 uur.

De aanloop naar Col du Donon in de Vogezen gebeurt vanaf 23 km voor de top heel geleidelijk, de laatste 7 km wordt het serieuzer. Bovenop de Col op een hoogte van ca. 800 m. strijken we neer op het terras van de herberg aldaar. De door Paul Benjaminse geroemde bosbessentaart is inderdaad uitzonderlijk lekker, de biertjes die hij niet heeft genoemd waren ook van topkwaliteit. Vervolgens is het afdalen, afdalen, afdalen en nog meer afdalen.
Dan opeens weer een klim, Col du Steige, hierna is het wederom afdalen naar het dal van de Vin d’Alsace. De route du Vin voert ons door de golvende wijngaarden en de typische elzasser wijndorpjes met de schitterendste pleinen en straten met vakwerkhuizen naar Ribbeauvillé. Aldaar aangekomen begint Dick zijn intuïtie weer op te spelen en verdwalen we met de finish in zicht op een fabrieksterrein waarvan de grote rolpoorten sluiten als wij er rondrijden. Uiteindelijk toch de camping gevonden, waar de rest van de familie een hele mooie stek tussen de ooievaars heeft gevonden. Eindelijk weer bij vrouw en kinderen. Na al die nachten een hotelkamer te hebben gedeeld met een enge kerel is het heerlijk om met je vrouw in een tentje te slapen.

Thonville - Ribeauville (Frankrijk)
Afstand 172 km
Tijd 7.44 uur
Gem. snelheid 22,2 km/uur
Max. snelheid 61.2 km/uur
Totale afstand 849 km

Eindelijk weer bij vrouw en kinderen.

 

 

Woensdag 10 juli 2002, rustdag

Een dagje bijkomen in Ribeauvillé een leuk wijnstadje.
Uiteraard was het niet alleen rusten, het badmintonrecord werd even scherp gesteld op 120 slagen door Tim en Wim, dit werd de gehele vakantie niet meer geëvenaard.
’s middags door Ribeauvillé gewandeld, de quiche lorraine smaakte uitstekend. Boven het dorp herinneren oude kastelen en ruines aan andere tijden. In het dorp kan men terecht bij de verschillende wijnhuizen waar de verrukkelijkste wijn liggen uitgestald en geproefd kunnen worden, helaas op onze volgepakte bagagedrager is geen ruimte voor een wijnvoorraadje.

Donderdag 9 juli 2002, 7e dag

Gelukkig weer op de fiets, de benen zijn niet meer te houden.

Nog snel even de garderobe schikken en dan op pad naar het Rijndal.

Vanuit Ribeauvillé dalen we af naar het vlakke Rijndal, langs maïsvelden en door de bossen rijden we richting Bazel. Links van ons zien we de contouren van het Zwarte Woud, Recht van ons zien we de contouren van de Vogezen langzaam overgaan in het Juragebergte. Kilometers lang fietsen we autovrij door de dichte bossen van het Forêt Domaniale de la Hardt Nord. Daarna voert een schitterend fietspad ons langs de mooie natuurlijke ecologische oevers van het Canal du Rhone au Rhin. Een verschrikte wezel familie kijkt verbaasd naar de 2 Hollandse fietsen, als moeder wezel van de schrik is bekomen sleept ze haar kroost van het fietspad af. Bij het tot een restaurant omgebouwd schip ploffen we op het terras neer waar we een heerlijke Salade du Mer verorberen onder het genot van een heerlijke ICE-tea en cola, het was nog te vroeg voor …….. Vervolgens het drama Bazel. Via industriegebieden reden we Bazel binnen, het zijn veelal chemische industrieën, het is natuurlijk makkelijk lozen in de Rijn die meteen het land uitstroomt en het geeft een lekker Zwitsers smaakje aan het Nederlandse drinkwater. Als we de Rijn oversteken probeert Dick te drinken uit zijn bidon en tegelijk langs een stoeprand te rijden (het fietspad was maar 3.00 meter breed), dit ging natuurlijk fout, Dick ging languit op het asfalt, zijn fiets was gelukkig niet beschadigd, Dick echter wel, mijn eerste reactie om het fototoestel te pakken kan ik onderdrukken en ik heb me eerst maar om het slachtoffer bekommerd. Gelukkig kon er nog gefietst worden en hebben we alle uithoeken van Bazel bekeken. Eenmaal Bazel uit reden we door het Ergolztal door de Zwitserse Jura en zaten we weldra op een terras in Liestal waar grote glazen schuimende medicinale drank Dick weer een beetje op de been hielpen. Bij de plaatselijke apotheker werd hij door een aantal behulpzame assistentes ontsmet en ingepakt. Toen op weg naar het Velohotel in Wittnau, dit lag iets van de route maar een echt fietshotel wilden wij wel meemaken, dat hebben we geweten. Het afwijken van de route leverde ons de steilste en langste klim tot nu toe over de Reichberg op, de afdaling was nog steiler (>20%), de remmen deden het voortreffelijk. In Wittnau aangekomen bleek dat een hoteleigenaar ook wel eens met vakantie gaat. Het volgende hotel was in het volgende dorp gelukkig maar 6 km verderop.
In hotel Adler werden we gastvrij ontvangen op het terras. We werden verwelkomd door moeder de frau, Heinz de eigenaar en door Helga van bier voorzien op het terras. Helaas geen foto van Helga …………!!!!!!!!! Op het terras werd ons een heerlijke Zwitserse maaltijd voorgeschoteld. Bij de koffie werd Vieille Prune geserveerd, met een alcoholpercentage van 45% moest dit wel goed zijn voor Dick zijn wond.

Ribeauville - Gipf-Oberflick (Zwitserl)
Afstand 144 km
Tijd 6.41 uur
Gem. snelheid 21,5 km/uur
Max. snelheid 50.1 km/uur
Totale afstand 993 km

Vrijdag 10 juli 2002, 8e dag

Op het terras van Hotel Adler eerst een heerlijk ontbijtje genuttigd. Het beloofde weer een hete dag te worden. Om in Aarau te komen werd er weer stevig geklommen, met mooie uitzichten op het berglandschap. Na Aarau ging het door het dal van de Suhre over grotendeels onverharde paden richting de Sempachersee. In Surssee konden we de schaduw opzoeken op het terras van Wirtshaus Wilderman.
Vervolgens langs de Sempacher See, die middenin het idyllische boerenland ligt, richting Luzern. In Luzern kunnen we nog een blik werpen op de kapellbrücke, de oudste houten brug van Europa. Ook rijden we langs het Verkehrhaus wat in een eerdere vakantie bezocht is. Het is een veelzijdig verkeer- en telecomunicatiemuseum met alles op het gebied van auto’s, kabelbanen, treinen, vliegtuigen, ruimtevaart, motorfietsen en 80 historische fietsen, waaronder een bamboefiets.
Aan de noordzijde zijn we om de Vierwaldstättersee gefietst, de leek zal denken dat een weg langs het meer redelijk vlak loopt, niets is minder waar, de route voert 49,6 km langs de oevers van het meer, in Gersau nog maar een terrasje gepakt aan de waterrand met mooi uitzicht over het meer en de omringende bergen. De Vierwaldstättersee is een van de grootste en mooiste meren van Zwitserland. De vier waldstätte zijn: Uri, Schwyz, Unterwalden en Luzern. Vervolgens op naar Onze laatste rustplaats voor de Gothardpas. Om zes uur kwamen we aan in Erstfeld waar vier hotels op rij op ons stonden te wachten wij hebben gekozen voor hotel Hirschen. We waren de enigste gasten, vroeger was Erstfeld een pleisterplaats voor reizigers die de Gothardpas moesten oversteken, sinds de komst van de tunnel kwamen er nagenoeg geen gasten meer.

Gipf-Oberflick - Erstfeld (Zwitserland)
Afstand 137 km
Tijd 6.16 uur
Gem. snelheid 21,7 km/uur
Max. snelheid 67.1 km/uur
Totale afstand 1130 km

Zaterdag 11 juli 2002, 9e dag

Door het extreme noodweer (regen, mist, hagel, 50 cm zicht) was het volgens Heidi levensgevaarlijk om de Gothard pas over te steken. We kregen afschuwelijke verhalen te horen over eigenwijze Nederlanders die het er wel op waagde en in het ravijn belanden. Wat het hoogtepunt van de fietstocht had moeten worden moesten wij noodgedwongen met de trein doen. Balen!!!!! De trein was voorzien van een aparte wagon voor fietsen, deze was afgeladen vol met vervoermiddelen van onze lotgenoten. Dankzij de begeleidingsploeg (de hitte werd getrotseerd om enkele foto’s te nemen) toch enkele beelden van de Gothardpas.
De trein bracht ons in een regenachtig Bellinzona, door de stromende regen zijn we naar het overdekte terras aan de overkant van het station gevlucht en hebben daar een koffie besteld. Toen onze laatste Zwitserse franken geteld en op de menukaart gekeken wat we nog konden betalen: ieder een halve pizza!!! Toch wel handig die Euro in bijna alle landen van Europa. Vervolgens al glijdend over het glibberige natuurstenen plaveisel door de leuke straatjes van Bellizona. In het vlakke Piano di Magadino hield het op met regenen en brak de zon door. De klim naar de Monte Ceneri Pass (bekend van de ronde van Zwitserland, waar menig prof het zeer moeilijk heeft) was weer flink zweten. Bij Ponte Teresa gingen we de grens over naar Italië. Een laatste stevige klim van een kleine 6 km bracht ons naar Ghirla. Het meer van Ghirla, de camping Trelago is aan het meer gelegen. Het water is helder en lekker verkoelend tijdens de warme dagen.

Erstfeld - Ghirla ( Italië)
Afstand 52 km
Tijd 2.38 uur
Gem. snelheid 18.7 km/uur
Max. snelheid 46.4 km/uur
Totale afstand 1182 km